وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿۲۵۰﴾ فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۲۵۲﴾

و چون ظاهر شدند مقابل جالوت و لشکرهایش اینها گفتند ای پروردگارما : بریز برما صبر و استواردار قدم های مارا و غالب گردان مارا بر قوم کافران ﴿۲۵۰﴾
پس شکست دادند ایشان به آنها به حکم اللّه تعالی و کُشت داودعلیه السلام جالوت را و داد به وی اللّه تعالی پادشاهی و فهم دین (پبغمبری) و بیاموخت او را از آنچه میخواست اللّه تعالی و اگر نمی بود دفع کردن اللّه تعالی مردم را بعضی شانرا (کافران) به همراه بعضی هرآئینه تباه می شد زمین (دنیا) و لیکن اللّه تعالی صاحب فضل است بر مردمان ﴿۲۵۱﴾
این آیت های اللّه تعالی است میخوانیم آنرا بر تو برای ظاهر کردن حق و هرآئینه تو به راستی از پیغمبرانی (که می آیند برای رفع فساد) ﴿۲۵۲﴾

[۲۵۰] در این آیت ذکر دعا مجاهدین است که در میدان جهاد از اللّه تعالی کمک خواستن ضروری است - و آن مردم که در این میدان یا علی مدد ، یا بابا مدد می گویند آنها در تباهی اند - (صَبْرًا) استوار بودن دل است و آن سبب ثابت بودن قدم ها می گردد -
[۲۵۱]داؤد علیه السلام پسر ایشیٰ پسر عویبد در لشکر طالوت بود و بعد از ان برای داؤد علیه السلام نبوت و پادشاهی هردو جمع شد (الْحِكْمَةَ) به معنیٰ نبوت است (مِمَّا يَشَاءُ) ساختن زره برای جهاد چنانچه در آیت (۸۰) سوره انبیاء و آیت (۱۱) سوره هود آمده است - و در این آیت به (لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ) حکمت جهاد نیز ذکر است و تشریح آن در آیت (۴۰) سوره حج است -
[۲۵۲] در آیت رسالت رسول اللّه صل اللّه علیه وسلم ذکر شده است - و ذکر کردن این قصه گذشته دلیل رسالت نبی صل اللّه وعلیه وسلم ما است -