وَأُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾ وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿۳۷﴾ وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ ﴿۳۸﴾ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ ﴿۳۹﴾
و وحی فرستاده شد بسوی نوح علیه السلام که هرآئینه ایمان نه خواهند آورد از قوم تو مگر آنکس که ایمان آورده پس اندوهناک مباش به سبب آنچه ایشان میکنند ﴿ ۳۶ ﴾
و بساز کشتی را بحضور ما و به وحی ما (یعنی طریقه را یاد دادن) و سفارش مکن با من درباره آن کسانیکه ظلم کرده اند هرآئینه ایشان غرق شدگانند ﴿ ۳۷ ﴾
و میساخت او کشتی را وقتیکه که میگذشت بر آن جماعت سرداران از قوم او تمسخر میکردند به او او میگفت اگر تمسخر میکنید به ما پس هرآئینه ما تمسخر خواهیم کرد به شما چنانچه شما تمسخر میکنید ﴿ ۳۸ ﴾
پس زود میدانید شما که بر که خواهد آمد عذابی را که رسوا کند او را و فرود آید بر او عذاب دایم ﴿ ۳۹ ﴾
[۳۶] بعد از تفصیل دعوت نوح علیه السلام تفصیل عذاب را ذکر میکند و این آیت دلیل بر این است که نوح علیه السلام به قوم خود بد دعا کرده بود بعد از این وحی کرده بود که با ذریعه این وحی او از ایمان آوردن قوم خود نا امید شد (لَنْ يُؤْمِنَ) این اخبار اللّه تعالٰی درست است مانند آیت (۶) سوره بقره -
[۳۷] پیش از این مراد است که مخالفت آنها بسیار سخت شد پس نوح علیه السلام آن دعا را کرد که در سوره نوح ذکر است پس آن دعا قبول شد و برایش گفته شد (وَاصْنَعِ الْفُلْكَ) دراین آیت نشان دادن تدبیر نجات برای نوح علیه السلام است (بِأَعْيُنِنَا) این لفظ از مشابهات است یعنی معنی اشکار آن چشم است و کیفیت آن از متشابهات است وتشبیه با مخلوق نیست و تاویل آن با حفاظت خلاف مسلک سلف صالحین است و (وَحْيِنَا) به معنی امر است و طریقه ساختن کشتی (وَلَا تُخَاطِبْنِي) مراد از آن منع کردن از سفارش در باب مشرکین است (مُغْرَقُونَ) یعنی حکم به اغراق ایشان شده است -
[۳۸] در این لفظ کان برای معنی همیشگی و استمرار بودن پنهان است یعنی کان یصنع - در آیت اشاره است که مردمان جاهل بر انبیاء علیه السلام و مردم حق پرست تمسخر میکنند و بر رازهای کار ایشان نمی فهمند - و اشاره است که بر مشرکان در وقت عذاب و هلاکت ایشان تمسخر کردن به کار است - و همچنین در اخیر سوره تطفیف ذکر است -
[۳۹] مراد از عذاب اول عذاب دنیوی است و مراد از عذاب دوم اخروی است -