وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا ﴿۳۶﴾

و مناسب نیست برای مرد مؤمن و نه برای زن مومنه چون فیصله کرده اللّه تعالٰی و رسول او چیزی را این سخن را که باشد ایشان را اختیار ایشان در کار ایشان و هر که خلاف کرد حکم اللّه تعالٰی و رسول او را پس هرآئينه گمراه شد به گمراهی اشکارا ﴿۳۶﴾

[۳۶] در این آیت خطاب به همه مردان و زنان مومنان است یعنی در مقابل فیصله اللّه تعالٰی و رسول و نص رائ خود یا دیگری را اختیار مکنید این عصیان و گمراهی اشکار است - و ربط آن با آیت پیش این است که صفات گذشته وقتی حاصل میگردد که خلاف نص قرآن و حدیث از عمل کردن به رائ و قول دیگر خود را نگه میدارد (وَمَنْ يَعْصِ) اینجا مراد از عصیان رائ و اختیار خود را مقدم کردن بر نص قرآن و سنت است -