وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ ﴿۴۵﴾ إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ ﴿۴۶﴾ وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ ﴿۴۷﴾ وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ ﴿۴۸﴾

و یاد کن بندگان ما را ابراهیم و اسحاق و یعقوب (علهیم السلام) صاحبان دستها بودند (اعمال) و از چشم ها بودند (علم) ﴿۴۵﴾
به درستیکه ما برگزیدیم ایشان را به برگزیدن که یاد کردن سرای آخرت است ﴿۴۶﴾
و به درستیکه ایشان نزد ما الیته از پاکیزگان مردمان برگزیده بودند ﴿۴۷﴾
و یاد کن اسماعیل و الیسع و ذولکفل (علیهم السلام) را و همه ایشان از مردمان برگزیده است ﴿۴۸﴾

[۴۷،۴۶،۴۵] این ذکر ابتلائات اجمالاً است به این سه انبیاء علیهم السلام که بیان ابتلائات آن در سوره های دیگر آمده است و مقصد در آن اثبات عبدیت ایشان است از این سبب لفظ عِبَادَنَا را ذکر کرده است (وَالْأَبْصَارِ) مراد از آن بصیرت قلبیه است یعنی صاحبان علم و معرفت الٰهیه بودند و در ذکر کردن این صفات اشاره لطیف است که مردمانی که مخالفت ایشان را میکنند مثال آنها چنان است که دستها و پاهای آنها نباشند - خطیب شربینی گفته است که این دلیل است که انبیاء علیهم السلام از گناهان پاک اند از سبب که مطلق اصطفاء به همراه مطلق خیریة دلالت به عصمت میکند -
[۴۸] این سه انبیاء علیهم السلام را ذکر میکند اشاره به ابتلائات ایشان و به آنها صبر کردن است - ابتلاء کودکی اسماعیل علیه السلام و صبر آن در سوره صافات ذکر شده است و از الیسع بن اخطرب و ذوالکفل (بشیر بن ایوب) علیهم السلام حالات تفصیلی به اللّه تعالٰی معلوم است در (مِنَ الْأَخْيَارِ) اشاره است به مصیبت های ایشان در دعوت الی اللّه و صبر کردن به آن و به دیگر اعمال صالحه -