وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۳۱﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿۳۲﴾

و بیاموخت (به طریقه فطری) به آدم علیه السلام نام های همه چیزها را به فواید آن باز پیش کرد آن چیزها را به ملائیک ،پس گفت اللّه تعالٰی خبر دهید مرا به نام های این چیزها (و فواید آن) اگر هستید راستگویان ﴿۳۱﴾
گفتند ایشان پاکی توراست (از شرکت در علم) نیست هیچ علم مارا مگر آنچه تو آموختی مارا هرآئینه تنها توبه هر چیز دانای و پخته کاری ﴿۳۲﴾

[۳۱]مقصد از اسماء نامها است با فواید آن و مقصد از همه ، آن اشیاء است که به ضروریات زندگی انسان تعلق دارد و برای پیش بردن خلافت تعلق دارد - (وَعَلَّمَ) تعلیم اللّه تعالٰی به انبیاء علیه السلام به طریقه وحی میباشد و به این کل استغراق عرفی گفته میشود هر چیز و ذره ذره در آن داخل نیست (صَادِقِينَ) در اینجا صدق در مقابل خطا است در مقابل دروغ نیست -
[۳۲] این دلیل نقلی است از طرف ملائیک که به هر چیز علم ندارند - پس علم غیب از آنها نفی میشود لفظ سبحانک نیز کلمه توحید است -