وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿۶۰﴾ وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ ﴿۶۱﴾

و وقتیکه آب خواست موسیٰ علیه السلام برای قوم خود ، پس گفتیم بزن به عصای خود این سنگ را - پس روان شد از آن سنگ دوازده چشمه به تحقیق دانست هر قوم آبخور خود را (گفتیم ما) بخورید و بنوشید از رزق اللّه تعالٰی و مباشید در زمین (دنیا) از فساد کنندگان ﴿۶۰﴾
و وقتیکه گفتید ائ موسیٰ علیه السلام: هرگز صبر نه خواهیم کرد بر یک نوع طعام ، پس دعا بخواه برای ما از پروردگار خود که برویاند برای ما از آنچه که میرویاند زمین از سبزیجات آن و تره و بادرنگ آن و سیر (یا گندم) آن و دال آن و پیاز آن گفت موسیٰ علیه السلام آیا میخواهید آنچه را که ادنیٰ تر است در مقابل آنچه که بهتر است پایان شوید به شهری ، پس هرآئینه شما را آنچه است که میخواهید ، و انداخته شد بر ایشان ذلت (در ظاهر) و خواری (در دل) و گرفتار شدن به غضب از اللّه تعالٰی ، این به سبب آنکه ایشان بودند که کفر می ورزیدند به آیات های اللّه تعالٰی و می کشتند پیغمبران را بدون جرم شرعی - این به سبب آنکه ایشان نا فرمانی میکردند و از حد شرعی تجاوز میکردند ﴿۶۱﴾

[۶۰]این انعام هشتم است ، دوازده قبیله بنی اسرائیل بود برای هرقبیله ابخورجدا بود وهریک ابخور خود رامی شناخت برای اینکه بادیگر جنگ برپاه نگردد ( مُفْسِدِينَ) یعنی ناشکری این نعمت رانکنید -
[۶۱] این ذکرعذاب دوم ازسبب تبدیل کردن نعمت ها است ومشوره موسیٰ علیه السلام رانیزقبول نه کردند ودرحرص خوراک نعمت های اللّه تعالیٰ راتبدیل کردند سزااول آن ذلت یعنی در زمینداری گرفتار شدند آن زمینداری که مسلمان راازمشاغل دین مصروف سازد - دراین آیت اشاره است که شهر آن را گویند که دران تمام اسباب زندگی انسان موجود باشد - ذلت این است که درظاهر حقارت را اشکارامی سازد ـ لباس های ناقابل به تن می کند و سوال می کند - (الْمَسْكَنَةُ) این است که خوی آن خوارمی باشد ودردل به مخلوق محتاج می باشد - یهود گر چه مالدارباشند این صفات دران ها می باشد - (بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ) مقصد ازان اثارنعمت ها است که ازترقی به تنزل شد ودردل آن ها برای دین حق نفرت پیدا شد - ومستحق عذاب بزرگ دراخرت گردیدند - ( يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ) طریقه های زیادی برای کفرکردن به ایات است درتورات تحریف کردن آیات درباره توحید و نبی اخرین - پنهان کردن حق وازقران و انجیل انکار کردن - (عَصَوْا) این اشاره به گنا ه فسق (بدکاری) است - (وَكَانُوا يَعْتَدُونَ) این اشاره به گناه بدعت است که آن دردین ازخود زیادت کردن است - ودراین اشاره است که گناه کوچک سبب گناه بزرگ می گردد درصورت که ازان توبه نه کند و ( ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا) ذالک اشاره است به کفروقتل کردن انبیاء علیه السلام که سبب آن عصیان (گناه) و اعتدا (ازحدتجاوزکردن) بود این آیت و همچنان آیت (۸۷) این سوره و آیت های (۲۱،۱۸۱،۱۸۲،۱۱۲) سوره العمران و آیت ( ۱۵۵) سوره نساء وآیت (۷۰) سوره مایده دلیل اشکارا براین است که یهود انبیاء علیه السلام راقتل کرده اند همچنان بسیاری احادیث دلیل بران است وبا انکارکنندگان هیچ دلیل وجود ندارد تنها این که یهود راخوش سازند -