وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً وَمَنْ قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ يَصَّدَّقُوا فَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَإِنْ كَانَ مِنْ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ فَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۹۲﴾ وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا ﴿۹۳﴾

و نیست جایز مؤمنی را که بکشد موُمنی را مگر بکشد به خطا (پس حکم آنرا بشنوید) و هرکه بکشد مؤمنی را به خطا پس بر اوست آزاد کردن غلام مؤمن و دیت رسانیده شده به ورثه او مگر که صدقه کنند (به معاف کردن دیت) پس اگر باشد (مقتول) از قومی که دشمن شماست حال آنکه موُمن هم باشد پس بر (قاتل) آزاد کردن غلام موُمن است - واگر باشد (مقتول) از قومی که میان شما و میان ایشان عهد محکم است پس لازم است دیت رسانیده شده به ورثه آن و آزاد کردن غلام موُمن - پس هر که نیابد (غلام موُمن) پس لازم است بر وی روزه دو ماه پی در پی آسانی است از جانب اللّه تعالی هست اللّه تعالی دانا باحکمت ﴿۹۲﴾
و هرکه بکشد مؤمنی را به قصد پس جزای وی جهنم است مدتی زیادی در آن خواهد بود و غضب کرده اللّه تعالی بر او و لعنت کرده بر او و اماده کرده به او عذاب بزرگ ﴿۹۳﴾

[۹۲] از اینجا باب سوم است ، باقی مانده شش احکام سیاست را ذکر می کند پس این حکم چهارم است حکم قتل خطا اسلحه را نشان میدهد یا شلیک هوای می کند و به کسی اثابت کند و بمیرد یا یک شخص را به این نیت قتل می کند که کافر حربی است و حال اینکه او مومن باشد - بر این از سبب اسلام حق اللّه تعالی واجب می گردد که کفاره است و این امر تعبدی (بندگی) است از سبب گناه نیست ، زیرا که در خطا گناه نیست واز سبب دار اسلام دیت واجب می گردد ، و دیت حق وارثین مسلمین یا حق اهل ذمه است و دیت لازم است بر خویشاوندان قاتل اگر آنها توان ندارند پس بر او (قاتل) لازم است و اگر او توان ندارد پس بر بیت المال لازم است و دیت در این تقریباً دوهزار و چهل توله نقره است یا قیمت موجوده آن و این در مدت سه سال ادا می گردد - یا چهل شتر است (إِلَّا خَطَأً) این استثناء منقطع است (إِلَّا أَنْ يَصَّدَّقُوا) در این ترغیب برای معافی کردن است که این صدقه کردن است (عَدُوٍّ لَكُمْ) مراد از این اهل حرب کافر است (تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ) مراد از توبه تخفیف و آسانی است توبه گناه مراد نیست زیرا که در خطا گناه نمی باشد -
[۹۳] قتل عمد گناه کبیره است پنج سزا آنرا ذکر کرده است ، کسی که این را حلال می داند او کافر می باشد پس این آیت در باره آن کسی است که این را حلال می داند یا معنی خَالِدًا این است که مدت زیاد در عذاب خواهد بود -