وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿۱۰۶﴾ وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا ﴿۱۰۷﴾ يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا ﴿۱۰۸﴾ هَا أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿۱۰۹﴾
و آمرزش بخواه از اللّٰه تعالی هرآئينه اللّٰه تعالی است آمرزنده مهربان ﴿۱۰۶﴾
و جدال مکن از طرف کسانیکه نقصان خویش را میکنند - هرآئينه اللّٰه تعالی دوست نمیدارد کسی را که باشد بسیار خائن گناهگار ﴿۱۰۷﴾
پنهان می دارند خویش را از مردم و پنهان کرده نمی توانند خویش را از اللّٰه تعالی زیرا که وی با ایشان است وقتی که جلسات می کنند برای آنچه اللّٰه تعالی نمی پسندد از سخن ، و هست اللّٰه تعالی بر اعمال ایشان احاطه کننده ﴿۱۰۸﴾
آگاه باشید شما ای مردم که جدال میکنید از جانب ایشان در زندگی دنیا پس کیست که جدال کند با اللّٰه تعالی از جانب ایشان در روز قیامت ، بلکه که خواهد بود ذمه دار ایشان ﴿۱۰۹﴾
[۱۰۶] انبیاء علیه السلام از گناهان معصوم اند اگر صغیره باشد یا کبیره - و استغفار مستلزم گناه نیست بلکه این یک عبادت است که معصوم نیز می کند - پس برای انبیاء علیه السلام این خطاب برای تعلیم امت است و برای تعبد است همچنین کار خلاف اولٰی که کردن آن گناه نیست زیرا می فرماید - حَسَنَاتُ اْلَاَبْرَارِ سَیِّئاتُ الْمُقَرَّبِیْنَ ، یا مراد از آیت استغفار است برای خائینین هنگامی که آنها توبه می کنند -
[۱۰۷] در خطاب موُمنان عام مراد است که خیانت می کنند با دزدی کردن یا به قسم خوردن دروغین چنانچه واقعه را مفسرین تفصیلاً نوشته اند و صفات بد منافقین را ذکر می کند و در این آیات اشاره است به واقعه طمعه که مفسرین تفصیلاً نوشته اند و جانب داری آن منافق و قسم های دروغین را برای این منافق دیگر منافقین می کردند - (خَوَّانًا أَثِيمًا) در این هر دو صفات اشاره است به دزدی کردن و قسم خوردن دروغین -
[۱۰۸] تنبیه به منافقین است و سه قبایح آنها را ذکر می کند (يَسْتَخْفُونَ) مراد از پنهان کردن خود حیا و شرم کردن است -
[۱۰۹] این نیز تنبیه برای منافقین است و این آیت دلیل است که از جانب مجرم وکالت کردن برای اینکه از سزاء حق نجات یابد کردن این وکالت جایز نیست -