قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ ﴿۵۹﴾ قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولَئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿۶۰﴾ وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ ﴿۶۱﴾

بگو ائ اهل کتاب: بد نمی دانید از ما مگر آنکه ما ایمان آورده ایم به اللّه تعالٰی و به کتابی که نازل شده بسوی ما و کتاب های که نازل شده پیش و از این جهت که بیشتر شما نافرمان اند ﴿۵۹﴾
بگو: آیا خبر دهم شما را به بسیار بدتر از این به اعتبار پاداش دادن نزد اللّه تعالٰی کسی که لعنت کرد او را اللّه تعالٰی و غضب کرده بر او و گردانید از ایشان شادی ها و خنازیر و کسی که کرده باشد بندگی طاغوت را ، آن کسان بسیار بدتر اند از نظر مرتبه و گمراه تر اند از راه راست ﴿۶۰﴾
و وقتیکه که بیایند نزد شما میگویند ایمان آورده ایم و حال آنست که درآمدند به کفر و بیرون رفتند با کفر و اللّه تعالٰی خوب میداند آنچه پنهان میکنند ﴿۶۱﴾

[۵۹] در این آیت علت سوم ذکر است که دشمنی شما با ما صرف از سبب ایمان و دین است پس ما با شما هیچ نوع موالات کرده نمی توانیم و همچنان این آیت علت برای آیت ماقبل است یعنی استهزاء به آذان از سبب نفرت از توحید و آذان که اعلان توحید است (هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ) نقم اندوهگین شدن ، بد دانستن ، نفرت کردن ، عیب دانستن ، و سبب نقمت را صرف ایمان ذکر کرده است اشاره است که دشمنی کافران و مشرکان با مؤمنان صرف بر مسئله توحید است - همچنین در آیت (۱۲۶) سوره اعراف نیز است -
[۶۰] در این آیت ذکر علت چهارم ترک موالات است (یعنی به دین توحید و موحدین را مردم شر گفتند با آنکه در میان خود ایشان بسیار شرور است) و نقمت پیش علت باطنی بود و این (شر گفتن) علت ظاهری است و این جواب است به قول کتابیان کافران آنها گفته بودند (لا نعلم دینا شرامن دینکم) (برای ما دین دیگری شریرتر از دین شما معلوم نیست) (مَثُوبَةً) (سوال) مثوبه که در جزای خیر استعمال می شود پس در اینجاه در همراه شر چرا ذکر کرد؟ (جواب) به طریقه تحکم یعنی استهزاء کردن بر کافران مانند این قول اللّه تعالی فبشرهم بعذاب الیم (مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ) این بدل است از من ذالک به تقدیر مضاف یعنی دین من لعنه اللّه آه زیرا بحث در باره دین است و در این اضافت اشاره است به سببیت یعنی دین کسانی که لعنت شده بر ایشان به سبب این دین و در این مراد آن گناه های است که در قرآن سبب لعنت شده مانند کتمان حق وغیره (وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ) یعنی دینی که سبب مسخ گردانده شده قول مفسرین این است که مسخ در اصحاب السبت به شکل قردة بود و بر اصحاب مائده در زمان عیسی علیه السلام به شکل خنازیر بود (وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ) یعنی دین من عبد الطاغوت و در طاغوت عبادة العجل و اطاعت کاهنان و هر اطاعتی که در معصیت اللّه تعالی باشد داخل است واین همه کارها در بنی اسرائیل موجود بود (شَرٌّ مَكَانًا) جای آنها در آخرت آتش جهنم است یا مکان به معنی مکانت است حالت آنها اگر در دنیا باشد یا در آخرت باشد -
[۶۱] در آیت علت پنجم را ذکر میکند و در این تفصیل این قول است که شر و اضل و در این آن یهود مراد اند که برای تلبیس مؤمنان چنین کار را می کردند (وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ) اشاره است که در دلهایشان آنقدر ضلال و شر است که از علم شما بیرون است -