فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَذَلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ ﴿۸۵﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿۸۶﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿۸۷﴾

پس پاداش داد ایشان را اللّّه تعالٰی در پاداش سخن ایشان که گفتند جنت ها که میرود در زیر آنها جوی ها جاویدانه اند در آنجا و این است جزای نیکوکاران ﴿۸۵﴾
و کسانی که کافر شدند و دروغ دانستند آیت های مارا ایشانند اهل دوزخ ﴿۸۶﴾
ائ مومنان: حرام مکنید لذائذ آنچه حلال کرده اللّه تعالٰی به شما و از حد مگذرید ، هرآئينه اللّه تعالی دوست نمیدارد از حد گذرندگان را ﴿۸۷﴾

[۸۵] این بشارت اخروی است (بِمَا قَالُوا) (سوال) از این معلوم شد که صرف به اقرار جنت حاصل می گردد و این مذهب گروه کرامیه است که صرف به اقرار ایمان می گویند؟ (جواب) خازن و رازی گفته اند که پیش اخلاص ایشان ذکر شد به دو صفات اول گریه و دوم معرفت حق که این دلالت به تصدیق کامل دل میکند پس بعد از آن قول را ذکر کرد و به محسنین موصوف شدند دیگر اینکه نیشاپوری گفته است که در اینجا قول به معنی اعتقاد است و بسیاری جاها از قول مراد عقیده میباشد-
[۸۶] این تخویف اخروی است برای کسانیکه صفات خلاف صفات پیش دارند -
[۸۷] از اینجاه باب دوم الی اخیر سوره است - (ربط) چون پیش مدح قسیسین و رهبان ذکر شد پس اعتراض آمد که در ایشان از سبب رهبانیت تحریم طیبات نیز است حاصل جواب این است که از آن خویش را نگهدارید (لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ) تحریم غیراللّه به چهار نوع است اول آنکه از سبب انکار حرام اللّه تعالٰی را حلال بشمارد و حلال آنرا حرام بشمارد دوم از سبب اعتقاد و خوف شرکی یعنی که یک چیز حلال را (که نسبت آن به یک معبود شده باشد) بر خود حرام کند به این عقیده که اگر این را حلال کنم معبود برای من زیان میرساند مانند بحیره سائبه و غیره سوم در نصوص شرعیه یک چیز حلال باشد لیکن بعضی علماء سوء به تقلید (بی دلیل) آن را حرام کرده باشند - پس این نهی از لا تحرموا است به همه انواع شامل است - لا تحرموا این است که عقیده حرمت آنها را نداشته باشید و به زبان بیان حرمت آنها را نه کنید و به طور عملی از آنها خود را نگه مدارید چنانچه از حرام خود را نگهداشتن به کار است -