وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۴۸﴾ وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿۴۹﴾ قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ ﴿۵۰﴾

و نمی فرستیم رسولان را مگر بشارت دهنده و ترساننده پس هر که ایمان آورد و پیروی کرد نبی صل اللّه و علیه وسلم را پس نیست هیچ ترس بر ایشان و نه ایشان اندوهگین شوند ﴿۴۸﴾
و کسانی که به دروغ نسبت کرده اند آیات مارا برسد ایشانرا عذاب بدان سبب که فرمان نمی بردند ﴿۴۹﴾
بگو: نمی گویم به شما که در اختیار من است خزینه های اللّه تعالٰی و نمیدانم به غیب و نمی گویم به شما که من فرشته ام پیروی نمیکنم مگر آنچه که وحی شده بسوی من بگو آیا برابر میشوند نابینا و بینا آیا تفکر نمیکنید ﴿۵۰﴾

[۴۸] این جواب سوال است سوال این است که ایشان به پیغمبر صل اللّه وعلیه وسلم می گفتند که ما سخن شما را قبول نداریم پس بر ما عذاب بیاور یا معجزه بیاور؟ حاصل جواب این است که اختیار آوردن عذاب و معجزات در دست پیامبران نیست - کار آنها بیان کردن ثواب و عذاب است - باز این آیت بشارت برای مومنان است -
[۴۹] این آیت برای ترس عذاب اخروی است و کذبوا در مقابل امَنَ و اَصلَح است (يَمَسُّهُمُ) در اینجاه مس به معنی الحاق و اصابت است یعنی میرسد و متصل میشود به ایشان عذاب -
[۵۰] در آیت پیش صفات ثبوتیه رسل ذکر شد یعنی مبشرین و منذرین حالا صفات سلبیه را ذکر میکند - در این آداب و طریقه تعلیم است و جوابات سوالات است سوال اول این است اگر تو نبی هستی همراهان خود را ثروتمند کن - سوال دوم این است اگر تو پیغمبری جاهای خزینه ها را به ما نشان بده و از سخن های غیب اطلاع بده - سوال سوم این است اگر تو نبی هستی پس چرا خوردن و نوشیدن میکنی - سوال چهارم اگر چنین نمی توانی پس ما و شما برابریم - جوابات به ترتیب داده شد و همچنین در آیت (۳۱) سوره هود نیز است حاصل جواب این است که نه من دعوی الوهیت میکنم و نه از فرشته بودن بلکه دعوی آنچه را میکنم که مناسب با بشریت است که وحی و رسالت است (وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ) عطف است به محل عندی و لا مکرر است برای تاُکید وَلاَ اَقُولُ لَکُم اَعلَمُ الغَیبَ - یا عطف است بر لااقول -