وَكَذَلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ ﴿۱۳۷﴾ وَقَالُوا هَذِهِ أَنْعَامٌ وَحَرْثٌ حِجْرٌ لَا يَطْعَمُهَا إِلَّا مَنْ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۱۳۸﴾ وَقَالُوا مَا فِي بُطُونِ هَذِهِ الْأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَى أَزْوَاجِنَا وَإِنْ يَكُنْ مَيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاءُ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ﴿۱۳۹﴾

و چنین آراسته کرده در نظر بسیاری از مشرکین قتل اولاد ایشان را (محبت) مددگار ایشان تا که هلاک کنند ایشانرا و تا خلط کنند بر ایشان دین ایشانرا واگر میخواست اللّه تعالی نمی کردند این کار را پس بگذار ایشانرا با دروغی که می بافند ﴿۱۳۷﴾
و میگویند که این مواشی و کشت ممنوع است نخورد آنرا هیچکس مگر که ما میخواهیم موافق گمان ایشان و چارپایانی که حرام گردانیده شده پشت آنها (برای سواری و بار بردن) و چارپایانی اند که یاد نمی کنند نام اللّه تعالٰی را بر آنها (تنها) دروغ می ساختند بر اللّه تعالٰی عنقریب سزا خواهد داد ایشانرا به سبب آنچه افتراء میکنند ﴿۱۳۸﴾
و میگویند آنچه که در شکم این مواشی است (شیر و بچه) خاص است به مردان و حرام است بر زنان ما و اگر باشد بچه مرده پس ایشان در آن برابر شریک اند بزودی سزا خواهد داد ایشان را به بیان غلط ایشان هرآئينه او صاحب حکمت داناست بر هر چیز ﴿۱۳۹﴾

[۱۳۷] این نیز رد بر نذر غیراللّه است که اولاد شان را به نام غیراللّه وقف می کنند وبه ملنگان زیارت گاه می بخشند (این قتل حکمی است) و گاهی به نام غیراللّه اولاد را نیز ذبح میکنند این در هندوان و شیعه گان است و به نام باباها دخترهای خود را به ملنگان و نواسه های ایشان می بخشند و به نکاح میدهند این شرک است و این نکاح فاسد است (شُرَكَاؤُهُمْ) مراد از آن محبت معبودان باطل است یا مراد از آن ملنگان و پیران اند در (قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ) دختران و پسر هارا زنده در گور کردن نیز شامل است (لِيُرْدُوهُمْ) اشاره است که نذز غیراللّه سبب آتش جهنم است (دِينَهُمْ) مراد از آن دین اسلام که مردمان برآن آفریده شده اند و یا مراد از آن دین ابراهیم و اسمعیل علیهما السلام است که مشرکین عرب دعویٰ آنرا میکردند (وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ) مفعول پنهان است یعنی (نجات دادن مردم از شرک کردن) -
[۱۳۸] این رد بر تحریمات غیراللّه است و سه نوع آنرا ذکر کرد (إِلَّا مَنْ نَشَاءُ) مراد از آن ملنگان اند (هَذِهِ) مراد آنها اند که در آیت (۱۳۶) ذکر شد (هذا لشرکائنا) و یا دیگر آن چهارپایان و کشت که ایشان تعین کنند (حِجْرٌ) در این لفظ مذکر و مونث و مفرد و جمع یکسان اند - (حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا) سواری کردن و بار بردن که بر آن منع شده آنها بحیره و سائبه و حام اند (لَا يَذْكُرُونَ) بلکه نام غیراللّه را در هنگام ذبح ذکر میکنند یامراد از ذکراللّه استعمال کردن برای کارهای دین است (افْتِرَاءً) این به هر سه نوع متعلق است به اللّه تعالٰی نسبت دروغ میکنند -
[۱۳۹] این نیز رد بر تحریم غیراللّه است یعنی بچه های بعضی چهارپایان که زنده پیدا میشدند بر زنان حرام می دانستند که به سبب آن به زنان ضرر میرسد و اگر مرده پیدا میشد به ایشان حصه میدادند (مَا فِي بُطُونِ) عام است برای بچه و شیر به شرط اینکه زنده پیدا میشد (خَالِصَةٌ ، وَمُحَرَّمٌ) تا برای تانیث نیست برای مبالغه است از این وجه محرّم را مذکر ذکر کرده است بنابر اصل پس خالصةً به معنی حلال است با خصوصیت آن (وَصْفَهُمْ) وصف به معنی بیان کردن است و لفظ جزاء پنهان مراد است و تفصیل وصفهم در آیت (۱۱۶) سوره نحل است -