سُبْحَانَ الَّذِي ۶۵۳ بنی إسرائيل

رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا ﴿۲۵﴾ وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿۲۶﴾ إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿۲۷﴾

پروردگار شما داناتر است به آنچه در دلهای شماست اگر باشید مخلص در دل پس هرآئينه اللّه تعالٰی هست توبه کنندگان را آمرزنده ﴿۲۵﴾
و بده به خاوندان قرابت حق او را و به مسکین و به مسافر و خرچ مکن مال را بیجا خرچ کردن ﴿۲۶﴾
هرآئينه بیهوده خرچ کنندگان هستند برادران شیاطین و هست شیطان به پروردگار خود ناسپاس ﴿۲۷﴾

[۲۵] در این آیت اشاره به درست کردن نیت است در احسان با پدر و مادر - مراد از (صَالِحِينَ) اخلاص کنندگان نیت در احسان با والدین است (فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا) در این اشاره به این است که این هر دو صفات که صالحین و اوابین است این هردو را با یکدیگر لازم بودن است - اَوَّاب به کسی گفته میشود که از گناه توبه کند و چون باز گناه را یاد میکند استغفار میکند
فایده: در حدیث صحیح آمده است که صلٰوة الاوابین در وقتی است که زمین با آفتاب چنان گرم شود که پاهای بچه های شتر بسوزد و آن وقت ضحیٰ است - و این که در میان مردم قول مشهور است که صلٰوة الاوابین نفل کردن در وقت شام (مغرب) است این قول غلط است -
[۲۶] بعد از حق والدین سه صاحبان دیگر حق در این آیت ذکر است (تَبْذِيرًا) به این گفته میشود که مال را به طریقه بدون حق خرچ کند گرچه یک روپیه باشد مانند در نذر غیراللّه خرچ کردن و در بدعات و مراسم ها خرج کردن -
[۲۷] مبذر برادر شیطان است که شیطان مردم را به باطل میخواند پس مبذر به ذریعه مال امداد شیطان را میکند - همچنین شیطان ناشکر پروردگار است بدین گونه مبذر نیز ناشکر است پس هردو باهم مشابه شدند -

<< صفحه بعد صفحه قبل >>