إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا ﴿۳۰﴾ أُولَئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا ﴿۳۱﴾ وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا ﴿۳۲﴾ كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا ﴿۳۳﴾ وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا ﴿۳۴﴾
هرآئینه کسانی که ایمان آوردند و کردند عمل های برابر به سنت هرآئينه ما ضایع نکنیم مزد کسیکه نیکو کرده است عمل را ﴿۳۰﴾
این کسان ایشان راست جنت های همیشه اقامت جاری است زیر آنها جوی ها انداخته میشود در آنجا به ایشان دستبند های از طلا و بپوشند جامه های سبز از ابریشم نازک و ابریشم ضخیم تکیه زده میباشند در آنجا بر تخت ها نیک جزا است و نیکو جای فایده است ﴿۳۱﴾
و بیان کن برای ایشان مثال دو مرد را که دادیم به یکی از ایشان دو باغ از انگور و احاطه کردیم هر دو آنرا با خرما و پیدا کردیم در میان آنها زراعت ﴿۳۲﴾
هر دو باغ میداد میوه های خود را و کم نمیکرد از آن چیزی را و جاری ساختیم میان هر دو جوی ﴿۳۳﴾
و بود او را دیگر عایدی پس گفت رفیق خود را و او گفتگو می کرد با او من بیشترم از تو در مال و غالب ترم در جماعت ﴿۳۴﴾
[۳۰] در این آیت بشارت به اهل ایمان است (أَحْسَنَ عَمَلًا ) در این آیت به تفسیر این اشاره است که ایمان و عمل صالح است از سببی که بجای ضمیر هُم احسن عملاً را آورده است -
[۳۱] در این آیت بشارت تفصیلی است از سببی که در این ده انعامات خاصه ذکر است و در این نعمت های ثروتمندی را ذکر کرد این در بدل اختیار کردن همراهی به فقیران (الْأَرَائِكِ) جمع اریکة است آن تختی که عروس بر آن استراحت میکند (مُتَّكِئِينَ) تکیه به گذاشتن پشت و پهلو گفته میشود و همچنین به تربّع (چهارزانو نشستن) نیز گفته میشود -
[۳۲] از این آیت حال مالدار مشرک ذکر شده است اشاره است که جنت به ثروت حاصل نمی گردد و همچنین این متعلق است به واصبرنفسک اه یعنی توجه به مالداری مکنید زیرا که او سبب کفر و عذاب است - و از اینجا تزهید فی الدنیا به سه طریقه ذکر است اول اینکه محبت دنیا سبب شرک و انکار از بعث بعدالموت است و سبب عذاب دنیوی است و بر این این واقعه ذکر شده است (رَجُلَيْنِ) قول بهتر اینست که این به طریقه مثال است وجود این رَجُلَيْنِ برای مثال ضروری نیست -
[۳۶،۳۵،۳۴،۳۳] در این آیت ذکر حالات مرد ثروتمند است که مشرک و منکر بعث باشد مراد از (وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ) دیگر ثروت ها است که سبب در آمد بسیار است (أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا) در این ذکر تکبر بر ثروتمندی است و به جماعت خود - مراد از نَفَرًا دوستان مجلس و خادمان و اولاد اند (وَهُوَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ) این دلیل است که او مشرک بود (مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِيدَ هَذِهِ أَبَدًا) در این ذکر انکار از فنا دنیا است و این بسیار جهالت است در (وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ) اشاره است که او منکر از بعث بعدالموت است (وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلَى رَبِّي) در این کرامت و عزت خود را ثابت میکند که بیشتر بودن دنیا سبب کرامت است پس همچنین در قیامت عزت برایم میدهد ذکر این در آیت (۷۷) سوره مریم و آیت (۵۰) سوره حم سجده نیزاست -