قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿۱۱۶﴾ قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿۱۱۷﴾ فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۸﴾ فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۱۹﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿۱۲۰﴾ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۲۱﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۲۲﴾ كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۲۳﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۲۵﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۲۶﴾ وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۲۷﴾

گفتند اگر بازنیائی ائ نوح علیه السلام هرآئينه میشوی از سنگساران ﴿۱۱۶﴾
گفت او ائ پروردگار من بیشک قوم من تکذیب کردند مرا ﴿۱۱۷﴾
پس فیصله کن میان من و میان ایشان فیصله ئی و نجات بده مرا و آنهاب را که همراه من اند از مومنان ﴿۱۱۸﴾
پس نجات دادیم او را وآنهای را که همراه او بودن در کشتی پرکرده شده ﴿۱۱۹﴾
باز غرق ساختیم بعد از آن باقیماندگان را ﴿۱۲۰﴾
هرآئينه در این البته عبرت است و نیستند اکثر آنها مومنان ﴿۱۲۱﴾
و هرآئينه رب تو البته اوست غالب مهربان ﴿۱۲۲﴾
تکذیب کردند عادیان پیغمبران را ﴿۱۲۳﴾
چون گفت به ایشان برادر ایشان هود علیه السلام آیا نجات نمیدهید خود را از عذاب ﴿۱۲۴﴾
هرآئينه من برای شما رسول امین هستم ﴿۱۲۵﴾
پس بترسید از اللّه تعالٰی و اطاعت کنید مرا ﴿۱۲۶﴾
و نمی خواهم از شما بر این هیچ مزدی نیست مزد من مگر بر پروردگار عالمیان است ﴿۱۲۷﴾

[۱۱۶] به همراه قوم هیچ حجت و دلیل نبود از فشار آغاز کردند و مانند این حال همه باطل پرستان است و این درجه دوم تکذیب است -
[۱۱۷] در مقابله قوم به اللّه تعالٰی عاجزی کردن را شروع کرد و این شهادت نبی بر تکذیب کردن قوم است یعنی ایشان تاحال ایمان را قبول نکردند و توبه از تکذیب نمی کنند پس ایشان مستحق عذاب اند -
[۱۱۸] این دعا شر بر قوم است چون از ایمان ایشان نا امید شد به سبب وحی اللّه تعالٰی چنانچه در سوره هود گذشته است و دعا برای نجات اهل ایمان است و فتح به معنی فیصله واضح است مراد از آن عذاب بر این قوم است -
[۱۱۹] این قبولیت دعا دوم است (الْفُلْكِ) اینجا مفرد مذکر است از این سبب صفت آن نیز مذکر است -
[۱۲۰] این قبولیت دعا اول است (الْبَاقِينَ) را از سببی گفت که علاوه از آنها در دنیا دیگر انسانها نبودند صرف ایشان باقی مانده بودند بعد از نجات مومنان -
[۱۲۲،۱۲۱] این نمونه دیگر عذاب بر دشمنان مکذبین و نجات مومنان است -
[۱۲۷،۱۲۶،۱۲۵،۱۲۴،۱۲۳] این واقعه چهارم است که عادیات تکذیب کرده بودند پس عذاب بر ایشان نازل شد و خلاصه بیان هود علیه السلام را در پنج سخن ذکر کرد -