إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۶۱﴾ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۶۲﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۶۳﴾ وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۴﴾ أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۵﴾ وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿۱۶۶﴾ قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ﴿۱۶۷﴾ قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ ﴿۱۶۸﴾ رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿۱۶۹﴾ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿۱۷۰﴾

چون گفت به ایشان برادر (خیرخواه) ایشان لوط علیه السلام آیا نجات نمیدهید خود را از عذاب ﴿۱۶۱﴾
هرآئينه من برای شما رسول امین هستم ﴿۱۶۲﴾
پس بترسید از اللّه تعالٰی و اطاعت کنید مرا ﴿۱۶۳﴾
و نمی خواهم از شما بر این هیچ مزدی نیست مزد من مگر بر پروردگار عالمیان است ﴿۱۶۴﴾
آیا بدکاری میکنید با مردان از مردمان ﴿۱۶۵﴾
و میگذارید آنچه حلال کرده است برای شما پروردگار شما از زنان شما بلکه قوم از حد گذرندگانید ﴿۱۶۶﴾
گفتند اگر باز نیائی ائ لوط هرآئینه باشی از بیرون کرده شدگان ﴿۱۶۷﴾
گفت هرآئینه من از عمل شما بیزارم ﴿۱۶۸﴾
ائ پروردگار من نجات بده مرا و خانواده مرا از سزا آنچه میکنند ﴿۱۶۹﴾
پس نجات دادیم او را و خانواده او را همه ﴿۱۷۰﴾

[۱۶۶-۱۶۵] علاوه از شرک آن مردم در بدکاری مردان گرفتار شده بودند و زن های خود را ترک کرده بودند و بد اخلاقی های دیگر نگهداری پرندگان و به جنگ انداختن آنها بود و بر مهمانان تمسخر کردن در این نوع اعمال گرفتار شده بودند در أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ به این اشاره است - در این آیات ایشان را تنبیه میدهد -
[۱۶۷] این فشار از جانب این قوم بود لیکن از سبب بی غیرتی گفته نمی توانند که ما ترا بیرون میکنیم بلکه میگویند کسی ترا خواهد کشید -
[۱۶۸] انبیاء علیهم السلام به فشار کسی حق را ترک نمی کنند (الْقَالِينَ) از قلی گرفته شده است مانند ماوعدک ربک و ماقلی ، سوره الضحی (۳) وقلی به بغض و نفرت کردن و بد دانستن اگر طبعاً باشد و یا شرعاً باشد نیز گفته میشود -
[از ۱۶۹ ال ۱۷۵] در ظاهر دعا نجات برای خود و اهل خود است و در حقیقت دعای شر بر قوم است چون از ایمان ایشان نا امید شد با (عَجُوزًا) تعبیر کرد اشاره بود که الی اخیر عمر در شرک و در کفر بود (الْغَابِرِينَ) مردمانی که برای همیشه در عذاب ماندند و از این معلوم شد که در قوم لوط علیه السلام مرض شرک بود و آن سبب عذاب بود برای این زن در (فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ) اشاره است که هیچ عذر این قوم نبود از سببی که برای ایشان انذار کامل شده بود -