وَقَالَ الَّذِينَ ۹۰۲ الشعراء

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۹۶﴾ أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۱۹۷﴾ وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿۱۹۸﴾ فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۹۹﴾ كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۲۰۰﴾ لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۲۰۱﴾ فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۰۲﴾

و هرآئینه این قرآن (خبر آن) در کتاب های پیشینیان است ﴿۱۹۶﴾
آیا نیست برای ایشان نشانی که میدانند (بر صدق آن) علمای بنی اسرائیل ﴿۱۹۷﴾
و اگر نازل میکردیم این قرآن را بر بعضی عجمیان ﴿۱۹۸﴾
پس میخواند آنرا بر ایشان نمی بودند بر آن ایمان آوردندگان ﴿۱۹۹﴾
چنین در می آوریم ما در دلهای مجرمان ﴿۲۰۰﴾
ایمان نمی آورند به این قرآن تا که ببینند عذاب دردناک را ﴿۲۰۱﴾
پس آید به ایشان ناگهان و ایشان نمی دانند ﴿۲۰۲﴾

[۱۹۶] در این آیت وجه هشتم ذکر است مراد این است که خبر این قرآن در کتاب های پیش است یا تصدیق آن در کتاب های پیش است یا مضمون این قرآن در کتاب های پیشین نیز است و کسانی که گفته اند که نفس قرآن در کتاب های پیشین نیز است بغیر از این الفاظ پس معلوم شد که قرآن نام معنی است این قول باطل است امام حنیفه رحمة اللّه علیه نیز از این قول رجوع کرده است -
[۱۹۷] در این وجه نهم صدق قرآن است که علماء بنی اسرائیل بر صدق این عالم و شاهد بودند -
[۱۹۹-۱۹۸] در این آیات وجه دهم است که عربیت این رسول برای ایمان آنها سبب اشکار است - و در این زجر نیز است که باوجود این هم ایشان ایمان نمی آورند و به قرآئت عجمی ایشان ایمان نمی آورند از جهت تکبر و تعصب یا از این سبب که در عجمیت مانند عربیت کمال نیست از این سبب برای کتاب و رسول آخری عربیت خاص کرده شد -
[۲۰۱،۲۰۰] چنین در می آوریم ما در دلهای مجرمان - در این زجر به انکار قرآن است یعنی که از اول مجرم باشد از جهت تکذیب یا به شک کردن پس در دل او انکار قرآن داخل میشود باز هرگز ایمان نمی آورد تا که عذاب را ندیده باشد یعنی از یک کفر کفر دیگر پیدا میشود (سَلَكْنَاهُ) نسبت به اللّه تعالٰی چنین است مانند در خَتَمَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ ، وضمیر (ه) به انکار راجع است که مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ بر آن دلیل است -
[۲۰۳،۲۰۲] این تخویف دنیوی است (فَيَأْتِيَهُمْ) جواب لا يُؤْمِنُونَ است و اَن در آن مقدر است و همچنین فَيَقُولُوا هم است -

<< صفحه بعد صفحه قبل >>